روبان قرمز

۱- یک استاد دانشگاه مطلب جالبی در مورد روبان قرمز نوشته که توصیه میکنم بخوانید.
۲- در قسمتی از این مطلب خواندم: در همین ارتباط یک بیمار مبتلا به ویروس اچ آی وی در وبلاگ شخصی خود درد دلی کرده مبنی بر اینکه ‏مدتهاست مشکل لثه دارد اما هیچ دندانپزشکی حاضر به مداوای او نیست. به نوشته او هر وقت فرم مشخصات را ‏پر می کند و در درون مربع کوچک مقابل ایدز ضربدر می زند، پزشک او را نمی پذیرد.
با اینکه روز جهانی ایدز را پشت سر گذاشتیم ولی خواندن مطلب فوق خیلی ناراحتم کرد و مرا وادار به نوشتن در این باره کرد. ببینید این خیلی خطرناکه. باعث میشه که یک بیمار مبتلا به ایدز احساس مسئولیت در قبال جامعه نکنه و مستاصل بشه و اونوقت دیگه صداقت رو کنار بذاره و در تکمیل فرم مشخص نکنه که ایدز داره و … چرا ما در جامعه‌مون باید چنین مشکلاتی داشته باشیم و چرا نباید مسئولین به اندازه کافی نسبت به این بلای مهم که گریبانگیر جامعه و حتی بشریت است حساس باشند؟ چرا باید در فرهنگ مردم نسبت به بیماران دیدگاههای مثبت وجود نداشته باشه و فقط به طرد آنها فکر کنند؟ آیا همه کسانی که ایدز دارند، خود مقصرند؟ من معتقدم بیشتر مسئولیت گریبانگیر مسئولان است. آقای قرائتی چند روز پیش میگفت: اگر کسی پوست موز در خیابان بیاندازه و این باعث زمین خوردن یه نفر و ایراد صدمه به او بشه، از نظر اسلام مقصره و فردای قیامت باید جواب بده. آیا با این حساب عدم برنامه‌ریزی و بسترسازی صحیح توسط مسئولین و در نتیجه افزایش آمار ایدز برای آنان آتش و عقاب در پی نخواهد داشت؟ آیا با این وصف هنوز هم فقط انرژی هسته‌ای حق مسلم ماست؟؟؟!!! و یا اینکه فساد پنهان و در نتیجه افزایش بیماران مبتلا به ایدز هم حق مسلم ماست؟؟؟!!!