عصبانیت

حتما تا حالا زیاد عصبانی شدید(؟!) ولی قطعا خیلی زود عصبانیت شما فروکش کرده و بعد هم از کاری که موقع عصبانیت کردید پشیمون شدید. ولی بعضی وقتا آدم شاکی میشه و بعد هم مدت زیادی این عصبانیت در وجودش هست و هیچ وقت هم از کاری که موقع عصبانیت کرده پشیمون نمیشه یا لااقل خیلی دیر پشیمون میشه و یا بعد از رفع علت عصبانیت.

خب من چند روز پیش خیلی عصبانی شدم از دست یک دوست و به نوعی یک شاگرد که البته تو یه مورد حق استادی هم داره. علت عصبانیتم این بود که باهاش قرار گذاشتم که بهش زنگ بزنم ولی وقتی چندین بار زنگ زدم reject میکرد و آخرش هم موبایلشو خاموش کرد. من هم عصبانی شدم. فکر میکردم و هنوزم معتقدم که اگر شاگردی (یا دوستی) یقین داشته باشه که استادش (یا دوستش) که بالاخره حقی به گردن اون داره بخواد بهش زنگ بزنه و حتی فحشش بده (که البته هیچ آدم عاقلی این کارو نمیکنه ها!) با اینحال باید جواب تلفنو بده. (اگه اشتباه فکر میکنم منطقی دلیلشو بهم بگید خودمو اصلاح کنم). در هر صورت عصبانی شدم و یه اس ام اس براش فرستادم که بیا تسویه حساب کنیم تا دیگه بهت بدهکار نباشم و خیلی هم عصبانی بودم و حتی میخواستم کار دستش بدم ولی جلوی خودمو گرفتم و به خودم گفتم خر نشو. تا اینکه به تیکه ای از این مطلب توجه کردم و بالاخره امروز عصبانیتم فروکش کرد. (…. دو چیز را همیشه فراموش کن: اول به کسی خوبی کردی دوم کسی به تو بدی کرد ….) ضمن اینکه همین توصیه رو به همون دوست هم میکنم ازش پوزش میخوام .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *