احاديثي از امام رضا عليه السلام

پست قبلي را در مشهد نوشتم. همانجا تصميم گرفته بودم در اين پست، احاديثي از امام رضا (ع) که در زيارتنامه است را منتشر کنم. با اينکه وبلاگ فيل.تر شده اما گفتم بايد اول اين تصميم را عملي کنم. بخوانيد:

هر کس مرا در طوس، جايي که دور از وطنم مدينه است، زيارت کند، روز قيامت با من خواهد بود و گناهانش آمرزيده ميشود.
کسي که با زبان طلب آمرزش کند و در دل از گناهان خود پشيمان نباشد، خود را به تمسخر گرفته است.
شخص توانگر بايد نسبت به خانواده اش گشاده دست باشد.
خاموشي يکي از بابهاي حکمت است.
تنها سخنان زائد است که نياز به گفتار زائد دارد.
محبت به مردم نيمي از خردمندي است.
خداوند پرحرفي و تلف کردن ثروت و اظهار نياز کردن زياد از همنوعان را دشمن ميدارد.
نگاه کردن به فرزندان رسول خدا عبادت است.
به کار بستن تدبير پيش از اقدام به عمل، آدمي را از پشيماني ايمن ميدارد.
خداوند کسي را که خانه اش مورد تجاوز قرار گيرد و به دفاع برنخيزد دشمن ميدارد.
بندگي خدا به زيادي روزه گرفتن و نماز گزاردن نيست بلکه به بسياري تفکر در امر آفرينش است.
کسي که گرفتاريش را براي مردم بازگو کند، آبروي خود را برده است.
هرگز بر کسي خشم نگير، از کسي چيزي مخواه و هرچه براي خودت ميخواهي، براي ديگران نيز بخواه.

One Reply to “احاديثي از امام رضا عليه السلام”

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *