حرفه ای گرایی اخلاقی در سازمان و مدیریت

دیروز در دوره آموزشی روابط کار و مددکاری اجتماعی تحت عنوان “اخلاق گرایی حرفه ای در سازمان و مدیریت” شرکت داشتیم. استاد دوره جناب آقای دکتر محمد کرمانی بود که اتفاقا از دانشجویان لیسانس دانشگاه صنعتی اصفهان (ورودی 67 خوابگاه 5) و همدانشگاهی بنده بوده است. گپی کوتاه در این خصوص زدیم و تجدید خاطره شد

کتاب خود تحت عنوان فوق را در اختیار  شرکت کنندگان قرار داد که به مرور بخشهایی از آن را (طبق روال) منتشر خواهم کرد.

برخی موارد در طول دوره مورد تاکید قرار گرفت. از جمله:

– داشتن 80 درصد – شدن 20 درصد – داشتنی ها بین 2 ساعت تا 100 روز از بین میروند

– برای “شدن” باید کارهای زمان دار تکرار شونده انجام دهید. مداومت طولانی در وقت معین. إِنَّ الصَّلَاةَ كَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتَابًا مَّوْقُوتًا ‎﴿١٠٣﴾

-بین 3 تا 19 سالگی باید روزی 1 ساعت برای بچه ت وقت بزاری

-3 ساعت از 24 ساعت مال خودته

-1 ساعت مطالعه نیم ساعت ورزش و 1.5 ساعت ارتباط با او (معنوی)

خواب 1.5 ساعت قبل از نیمه شب و 3 الی 4 ساعت بعد از نیمه شب (به اندازه 2 برابر وقتهای دیگر تاثیر دارد)

من (شخصی – خانوادگی – سازمانی – اجتماعی – معنوی)- کسی حرفه ای هست که بین اینها توازن برقرار کند

ارتباط من (با خودم – تو – او – آن)

در ادامه بخشی از کتاب از ص 17

اخلاق عبارتست از الگوی رفتار ارتباطی پایدار درون شخصی و برون شخصی مبتنی بر رعایت حقوق تمامی ذینفعان طرف ارتباط.

برای اجرای حق چاره ای جز گره زدن آن با تکلیف دیگران نیست

از این تعریف رابطه بین حق و تکلیف را در می یابیم. بر این اساس شخص اخلاقی شخصی است که شناسایی و رعایت تمامی حقوق ذینفعان را وظیفه خود بداند و بدان عمل نماید