علم گردانان

درباره شهیدان حسن و حسین برکوک تبار/عسگریزاد

“”””””””””””

ص ۸: همیشه بین دو واژه مادر و انتظار درگیر بودم، مدام فکرم به دنبال ارتباط معنایی این دو واژه بود؛ سالها گذشت تا دانستم که این دو با هم یکی هستند. هر وقت کمی دیر به خانه می آمدم، این مادر بود که بیدار، چشم به راه دوخته و منتظر آمدنم بود. چشمانی به در مانده را فقط، باید مادر باشی تا درک کنی، من نه میفهمم و نه خواهم فهمید. حال تصور کنید مادری پاره جانش را برای هدفی بزرگتر و مقدس به راهی فرستاده که برگشتی ندارد…

شهدا سوژه نیستند که زندگی شان را تورقی کنیم و حسرت خوب بودنشان را بخوریم؛ شهدا سوره اند و باید به بهترین شکل تلاوت شوند و تنها مادرانند که این سوره ها را با وضو و طهارت خاصی که بلدند تلاوت میکنند…

این کتاب مدیون همان مادرانی است که چشم انتظار خبری از فرزندانشان بودند…